Έκανα ό,τι μπορούσα…

Σε μία κίνηση ύψιστου πολιτικού τυχοδιωκτισμού και με μοναδικό στόχο να λύσει τα εσωκομματικά του προβλήματα, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του, στις πλέον κρίσιμες στιγμές των τελευταίων δεκαετιών, οδηγώντας και πάλι τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Με νωπή ακόμα την περιπέτεια του δημοψηφίσματος του Ιουλίου, το οποίο στάθηκε αιτία να βυθιστεί η πραγματική οικονομία σε τέλμα και έφερε την Ελλάδα μισό βήμα από το χείλος της καταστροφής και της εξόδου από το κοινό νόμισμα και την ευρωπαϊκή οικογένεια, ο κ. Τσίπρας έδειξε πεντακάθαρα ότι λειτούργησε, εκ νέου, με βάση το μικροκομματικό του συμφέρον. Χωρίς να έχει απαλλαγεί από τις παιδικές ασθένειες της εποχής του 4% της Κουμουνδούρου και εγκλωβισμένος στις Συμπληγάδες των αδιεξόδων του ΣΥΡΙΖΑ, τοποθέτησε το συμφέρον της παράταξής του επάνω από το εθνικό και επιχείρησε να εμφανίσει την πρόωρη προσφυγή στην κάλπη ως…μονόδρομο. Όσο, μάλιστα, κι αν προσπάθησε να πείσει τους πολίτες ότι αυτούς τους έξι μήνες έμαθε από τα απανωτά στρατηγικά λάθη του, η χθεσινή κίνησή του αποτυπώνει ανάγλυφα πως εξακολουθεί να λειτουργεί ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ως ηγέτης μίας ολόκληρης χώρας.

Η αμετροέπεια του κ. Τσίπρα ήταν εμφανής σε κάθε λέξη του χθεσινού του διαγγέλματος. Δείχνοντας να μην έχει συναίσθηση της κατάστασης και των μεγάλων ιστορικών ευθυνών, το mea culpa του κινήθηκε και πάλι στο γνωστό μοτίβο των τελευταίων εβδομάδων. Ο πρωθυπουργός έδειξε προς την κατεύθυνση των πιστωτών για τη μνημονιακή του μετάλλαξη και προς την κατεύθυνση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των στελεχών της Πλατφόρμας για την πτώση της "πρώτης φοράς Αριστερά" κυβέρνησης. Παράλληλα, έφτασε στο σημείο να σημειώσει ότι…οι καλύτερες ημέρες δεν έχουν έρθει ακόμα και ζήτησε δεύτερη ευκαιρία να κυβερνήσει, όταν εδώ και έξι μήνες το μόνο κατόρθωμα της κυβέρνησής του ήταν να σύρει τη χώρα σε ένα ατέρμονο κύκλο διαπραγματεύσεων, με τα απανωτά λάθη, τις ατυχέστατες επιλογές συνεργατών και την πανσπερμία διαφορετικών προσωπικών στρατηγικών να φέρνουν στο κατώφλι της χώρας το τρίτο και πλέον επαχθές Μνημόνιο.

Πίσω από τους τόνους της αυτοκριτικής και των καλών προθέσεων, ο κ. Τσίπρας απέκρυψε ότι η απόφαση να στηθούν κάλπες μέσα στο Σεπτέμβριο αποτελεί απόρροια του αντάρτικου στην αυλή του ΣΥΡΙΖΑ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η φθορά της κυβέρνησης θα είναι εμφανής με την έναρξη και μόνο της υλοποίησης των μνημονιακών πολιτικών και αδύναμος να ξεκαθαρίσει την κατάσταση στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου, ο πρωθυπουργός πάει στην κάλπη μόνο και μόνο για να απαλλαγεί από την παρουσία της Αριστερής Πλατφόρμας και των μικρότερων αριστερών τάσεων, χωρίς προηγουμένως να αναζητήσει (ως όφειλε) λύσεις εντός της παρούσας Βουλής. Όπως, για παράδειγμα, η δημιουργία μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή ειδικού σκοπού, η οποία θα έτρεχε τους όρους της συμφωνίας με τους πιστωτές, ιδιαίτερα τους πρώτους κρίσιμους μήνες.

Ο κ. Τσίπρας, την ώρα που η χώρα έχει μπροστά της τον κάβο της πρώτης αξιολόγησης, επέλεξε να μετατρέψει το συγκρουσιακό πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ σε εθνικό πρόβλημα. Έπαιξε στα ζάρια την υλοποίηση μίας συμφωνίας, η οποία σχετίζεται άμεσα με τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας, ενώ με δόσεις…ωραιοπάθειας απαρίθμησε, στο διάγγελμά του, όλα όσα ο ίδιος θεωρεί επιτυχίες της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μίας συγκυβέρνησης, ωστόσο, που από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα έγραψε στην ούγια της το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή capital controls, τις ουρές των πολιτών μπροστά από τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης και την καταρράκωση της πραγματικής οικονομίας.

 Όλα αυτά, ο κ. Τσίπρας ζήτησε από τους πολίτες να τα ξεχάσουν, υποσχόμενος καλύτερες ημέρες. Να γίνουν…Λωτοφάγοι και να κλείσουν τα μάτια στα απανωτά λάθη του τελευταίου εξαμήνου. Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε πως πλέον είναι πιο έμπειρος και έτοιμος. Υποσχέθηκε φιλολαϊκές πολιτικές, ενθυμούμενος σαφώς με νοσταλγία του πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, το νέο Μνημόνιο φέρει τη δική του υπογραφή και όσο το άλλοθι της Αριστερής Πλατφόρμας αρχίζει να ξεθωριάζει, τόσο ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να δώσει σαφείς απαντήσεις για την εξάμηνη κυβερνητική αβελτηρία.

Δημήτρης Γκάτσιος
Πηγή: capital.gr

16