Αρχική | Άποψη | Η Άποψη των ΜΜΕ | Οι «ανήθικοι συμβιβασμοί» μόνη λύση για τη Συρία

Οι «ανήθικοι συμβιβασμοί» μόνη λύση για τη Συρία

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Για να μπει τέλος στον πόλεμο στην Συρία πρέπει να γίνουν «ανήθικοι» συμβιβασμοί. Γιατί δεν υπάρχει λύση χωρίς τον Ασσαντ. Το παράδειγμα της Καμπότζης και τα περιθώρια συνεργασίας των μεγάλων δυνάμεων. Πως το ISIS ενώνει ΗΠΑ-Ρωσία.

Πριν από κάποιο καιρό, είχα μια συζήτηση με ένα εξέχων μέλος της συριακής αντιπολίτευσης. Ενδεχομένως, του είχα πει με δισταγμό, η άνοδος του ισλαμικού εξτρεμισμού στην Συρία να σημαίνει ότι το καθεστώς του Ασσαντ αποτελεί πλέον το μικρότερο κακό.

Η απάντηση που έλαβα ήταν ξεκάθαρη: «Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τον Άσσαντ. Είναι το απόλυτο κακό».

Είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς την θέση αυτή. Οι περισσότεροι από τους 220.000 ανθρώπους που υπολογίζεται ότι έχουν πεθάνει στον πόλεμο της Συρίας είναι θύματα του καθεστώτος του Άσσαντ. Ταεκατομμύρια των προσφύγων έξω από τη χώρα έχουν φύγει, σε μεγάλο βαθμό, για να ξεφύγουν από το καθεστώς. Η συριακή κυβέρνηση δεν έδειξε κανένα ενδοιασμό στην δολοφονία αμάχων και χρησιμοποίησε χημικά όπλα, εξαφανίσεις, βασανιστήρια και βόμβες διασποράς. Το καθεστώς Άσσαντ ήταν πιο πρόθυμο να επιτεθεί σε μετριοπαθείς Σύρους από ότι οι τζιχαντιστές.

Για τους λόγους αυτούς, δεν υποστήριζα ποτέ την ιδέα ότι το καθεστώς του Άσσαντ θα μπορούσε να είναι μέρος της λύσης στην Συρία. Αλλά έχω αλλάξει πλέον άποψη.

Είναι πολλές οι καταστρεπτικές δυνάμεις που δρουν στην Συρία – συμπεριλαμβανομένων της κυβέρνησης του Άσσαντ, των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε και ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Αλλά το μεγαλύτερο κακό είναι ο ίδιος ο εμφύλιος που συνεχίζει να σπέρνει τον θάνατο και την καταστροφή. Ο υπέρτερος στόχος πρέπει να είναι να λήξει ο πόλεμος και να πειστούν οι εξωτερικές δυνάμεις να στηρίξουν μια ειρηνική συμφωνία, αντί να κλιμακώσουν την σύγκρουση. Μια διπλωματική λύση πρέπει να περιλαμβάνει το καθεστώς και τον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσσαντ.

Για πολλά χρόνια, το αποτέλεσμα που επιθυμούσε περισσότερο η Δύση στην Συρία ήταν μια νίκη τηςμετριοπαθούς συριακής αντιπολίτευσης. Αλλά η ιδέα ότι οι μετριοπαθείς μπορούν να κερδίσουν μια στρατιωτική μάχη έναντι του Άσσαντ και των τζιχαντιστών και να αποκτήσουν την συνέχεια τον έλεγχο στην Συρία είναι ανεδαφική. Υπάρχουν φιλελεύθερες και δημοκρατικές δυνάμεις στην Συρία. Αλλά δεν πρόκειται να κερδίσουν στο πεδίο της μάχης. Η μόνη τους ευκαιρία να φτάσουν κάπου είναι να ξεκινήσει η πολιτική διαδικασία. Αυτό σημαίνει να εγκαθιδρυθεί μια κατάπαυση του πυρός και να ξεκινήσουν εργασίες προς την διενέργεια εκλογών υπό την εποπτεία του ΟΗΕ.

Ορισμένοι στην Δύση θα αντιτάξουν ότι αυτό σημαίνει πως πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων άνθρωποι που έχουν διαπράξει φρικτά εγκλήματα. Είναι αλήθεια. Αλλά το έχουμε κάνει και πριν για χάρη της ειρήνης. Η σύγκρουση στην Καμπότζη έληξε το 1991 με μια διαδικασία υπό την στήριξη του ΟΗΕ στην οποία συμμετείχαν και οι Κόκκινοι Χμερ, υπεύθυνοι για την γενοκτονία στην Καμπότζη.

Όπως και με την Συρία σήμερα, οι διάφορες πλευρές που μετείχαν στον πόλεμο στην Καμπότζη είχαν στήριξη από ισχυρές δυνάμεις στο εξωτερικό – μεταξύ των οποίων η Κίνα, η Ρωσία, οι ΗΠΑ, το Βιετνάμ και η Ταϊλάνδη. Τελικά, οι ξένες αυτές δυνάμεις, παρά τις αντιπαλότητες τους, ήταν έτοιμες να εργαστούν από κοινού για να βάλουν τέλος στον πόλεμο.

Για να μπει τέλος στον πόλεμο στην Συρία απαιτείται μια παρόμοια βούληση για «ανήθικους» συμβιβασμούς για χάρη ενός ηθικού σκοπού. Οι συμβιβασμοί αυτοί θα πρέπει να γίνουν από δυνάμεις στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Δεν μπορεί να υπάρξει συνολική νίκη για το καθεστώς του Άσσαντ ή για την αντιπολίτευση ή για τους εξωτερικούς τους υποστηρικτές στο Ιράν, την Ρωσία, την Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ.

Η ισχυρότερη αντίρρηση σε μια «ειρηνευτική διαδικασία» δεν είναι πως είναι ανήθικη, αλλά ότι δεν είναι ρεαλιστική. Η ολοκληρωτική απόρριψη του διεθνούς συστήματος από το ISIS και το όνειρο ενός παγκόσμιου χαλιφάτου δεν το καθιστά ένα πιθανό συνομιλητή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Για το λόγο αυτό, οι ξένες δυνάμεις – μεταξύ των οποίων οι Ρώσοι, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο – δείχνουν περισσότερο πρόθυμες να ενισχύσουν την στρατιωτική παρέμβαση στην Συρία παρά να την περιορίσουν.

Ωστόσο μια προσωρινή κλιμάκωση των επιθέσεων κατά του ISIS δεν είναι ασυμβίβαστη με μια διεθνή προσπάθεια για την επίτευξη μιας συμφωνίας για κατάπαυση του πυρός. Αν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, εκτός των τζιχαντιστών, υπογράψουν μια ειρηνευτική διαδικασία, θα είναι πιο εύκολο στην συνέχεια να διαμελιστεί, να απομονωθεί ή να ηττηθεί το ISIS.

Αυτήν την εβδομάδα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ρώσος πρόεδρος, αναμένεται να προτείνει ένα ενιαίο κοινό διεθνές μέτωπο κατά του ISIS σε μια σημαντική ομιλία στον ΟΗΕ. Δεδομένης της δύσκολης κατάστασης των σχέσεων ανάμεσα στην Ρωσία και στις ΗΠΑ, η πρόταση του κ. Πούτιν προβλέπεται να αντιμετωπιστεί με μεγάλη καχυποψία από την Δύση. Ωστόσο, από μια σκοπιά, οι ΗΠΑ και οι Ρώσοι βρίσκονται ήδη σε μιασιωπηρή συμμαχία. Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ βομβαρδίζουν το ISIS εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο. Και οι Ρώσοι δεν κρύβουν την εχθρότητα τους απέναντι στην τρομοκρατία των ισλαμιστών, που είναι ξεκάθαρα μια απειλή για την ίδια την Ρωσία.

Το σημείο τριβής παραμένει ο ρόλος του Άσσαντ. Οι Αμερικανοί και οι Σαουδάραβες επιμένουν ότι πρέπει να φύγει. Οι Ρώσοι και οι Ιρανοί επιμένουν ότι πρέπει να μείνει. Η απάντηση είναι να επικεντρωθούν στην διαδικασία και όχι στον άνθρωπο. Οι ξένες δυνάμεις πρέπει να εργαστούν για μια κατάπαυση του πυρός ανάμεσα στο συριακό καθεστώς και στους μετριοπαθείς αντάρτες που θα ακολουθηθεί από μια μεταβατική κυβέρνηση και διενέργεια εκλογών με την στήριξη του ΟΗΕ, η οποία θα αποφασίσει για την τύχη του σημερινού καθεστώτος.

Η εγκαθίδρυση μιας τέτοιας διαδικασίας είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Αλλά υπάρχουν κάποια ενθαρρυντικά σημάδια. Οι Αμερικάνοι έχουν σταματήσει να επενδύουν στην άμεση αποχώρηση του κ. Άσσαντ. Και παρά την ενίσχυση της στρατιωτικής τους παρουσίας στην Συρία, οι Ρώσοι είναι βέβαιο ότι κατανοούν τους κινδύνους από μια χερσαία επέμβαση στην χώρα. Χρειάζονται και αυτοί μια διπλωματική επιλογή.

Αναμφίβολα, η καλύτερη λύση θα ήταν να αποχωρήσει γρήγορα ο Άσσαντ, στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής διαδικασίας. Αλλά η διπλωματία δεν μπορεί να μένει αιχμάλωτη στο ερώτημα για το μέλλον του κ. Άσσαντ. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη πεθάνει στην Συρία για να εξαρτάται η αναζήτηση της ειρήνης στο μέλλον ενός ανθρώπου, όσο κακός και αν είναι αυτός.

 

Πηγή: euro2day.gr

 

16

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή

Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text