Αρχική | Οικονομία | Η κρίση του χρέους | Από τον Στουρνάρα στον Τσακαλώτο μέσω Βαρουφάκη

Από τον Στουρνάρα στον Τσακαλώτο μέσω Βαρουφάκη

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font
Από τον Στουρνάρα στον Τσακαλώτο μέσω Βαρουφάκη

Από την Αριστοτελία Πελώνη.   Ηταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι Οκτωβρίου. Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών είχε μόλις απαντήσει σε ερώτηση στη Βουλή και επέστρεφε στο γραφείο του στην οδό Νίκης όταν έλαβε επείγον τηλεφώνημα από τη γραμματέα του: «Σε ψάχνει ο Σόιμπλε!». Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αναζητούσε τον Ελληνα ομόλογό του σε πραγματικό χρόνο στο κινητό του, αλλά δεν τον έβρισκε και άφησε μήνυμα στο γραφείο του. Τον είχε ακούσει σχεδόν σε πραγματικό χρόνο να μιλάει για την επικείμενη συμφωνία με τους δανειστές και να αναφέρεται σε έμμεσο «κούρεμα» και ελάφρυνση του χρέους με τη μορφή επιμήκυνσης αποπληρωμών.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν κοφτός και απότομος: «Yannis, i am not goint to five you a scent». Είχε θυμώσει γιατί ήθελε εκείνος να ανακοινώσει τα προαναφερθέντα στην Μπούντεσταγκ και όχι να προηγηθεί ο Γιάννης Στουρνάρας. Η ορμήνια του Σόιμπλε απέκτησε διαστάσεις μύθου στα ενδότερα της κυβέρνησης Σαμαρά. Ηταν πολύ πριν το περίφημο «ξέχασέ το, Γιάννη» διαρρεύσει στους Financial Times και προκαλέσει την on camera μήνιν του τότε αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ. Και ήταν απλά ενδεικτικό της ισορροπίας τρόμου που έπρεπε να κρατήσουν οι εκάστοτε υπουργοί Οικονομικών των μνημονίων –και δεν ήταν λίγοι– έναντι του Σόιμπλε.

Η ειρωνεία είναι ότι ο Στουρνάρας είχε καταφέρει να οικοδομήσει μια καλή σχέση συνεργασίας με τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ – σχέση, η οποία έγινε και προσωπική, κάτι που δεν κατάφερε ο διάδοχός του Γκίκας Χαρδούβελης. Η πραγματικότητα είναι, όμως, ότι ο Σόιμπλε δεν άλλαξε απόψεις. Ούτε τότε, ούτε σήμερα. Ποτέ δεν έτρεφε ιδιαίτερο σεβασμό για το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Από την άλλη, βετεράνος πολιτικός ο ίδιος, πάντα αναλάμβανε τη «βρώμικη» δουλειά της συσπείρωσης του πιο συντηρητικού και δύσκολου ακροατηρίου του CDU, σε αντίθεση με τη «θεσμική» Μέρκελ που δεν μπορούσε πάντα να λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Kαι ερχόμαστε στο σήμερα: Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν της συμφωνίας του Eurogroup της 15ης Ιουνίου όλοι οι εμπλεκόμενοι «παίκτες» γνώριζαν ότι στο τέλος της ημέρας θα υπήρχε συμφωνία. Αυτή, όμως, θα έπρεπε να συνίστατο σε διατύπωση για το χρέος που δεν θα χρειαζόταν να περάσει από την Μπούντεσταγκ. Το μόνο που θα δεχόταν ο Σόιμπλε ήταν να συζητηθεί στην Επιτροπή Προϋπολογισμού. Οπως και έγινε, επιβεβαιώνοντας τους προφήτες.

Λίγα 24ωρα πριν από τη συμφωνία, ο Σόιμπλε δήλωσε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν εμπιστεύεται τον υπουργό Οικονομικών του, κάτι που «δεν αξίζει στον κ. Τσακαλώτο – είναι ένας εξαιρετικός υπουργός Οικονομικών, ο οποίος έχει μεταδοτικότητα προς τους διαπραγματευτικούς του εταίρους». Εξέφρασε ακόμη τη δυσφορία του για το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας «τηλεφωνεί όλη την ώρα στην Αγκελα Μέρκελ» κι ότι εκείνη τον παραπέμπει στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης.

Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ δεν λέει ποτέ τίποτε στην τύχη. Στο Μαξίμου κάποιοι εξέλαβαν τους χρησμούς του ως «τρολάρισμα» του κ. Τσίπρα – τακτική που ούτως η άλλως «πουλάει» στο συντηρητικό ακροατήριο του CDU, ειδικά ενόψει των εκλογών. Ομολογουμένως, ο Σόιμπλε «συμπαθεί» τον Τσακαλώτο – ή, μάλλον, τον αντι-Βαρουφάκη που συνάντησε στο πρόσωπο του χαμηλών τόνων νέου υπουργού Οικονομικών. Η έλευσή του στο προσκήνιο το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015 λειτούργησε ως ανακούφιση για τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, παραδέχονται στην «Κ» αρμόδιες πηγές.

Οι ίδιες πηγές περιέγραφαν τον Τσακαλώτο ως «ευγενή» και «συνεννοήσιμο συνομιλητή», παρά το χάσμα ανάμεσα στον ίδιο και στον Σόιμπλε. Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην άβυσσο που χώριζε τον κ. Σόιμπλε από τον Γιάνη Βαρουφάκη. Και δεν ήταν ο μόνος, καθώς το ύφος και η υπερβολική αυτοπεποίθηση του «minister of awesome», προκάλεσαν εντάσεις, αντιπάθειες και δυσφορία στους κύκλους του Eurogroup. Αλλά και αμφιβολίες για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Πηγές με γνώση του δραματικού παρασκηνίου που προηγήθηκε και ακολούθησε την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015, επιμένουν ότι για τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ το δημοψήφισμα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. «Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς προσπαθούσε να κάνει ο Τσίπρας. Δεν το χωρούσε το μυαλό του...», έλεγε πηγή με γνώση του παρασκηνίου.

Δεν ήταν το μόνο. Τον Ιούλιο του 2015 λίγοι στο Βερολίνο πίστευαν ότι η κυβέρνηση θα κατάφερνε να ψηφίσει τα πρώτα προαπαιτούμενα και το τρίτο μνημόνιο και αναζητούσαν τρόπους για χρηματοδότηση-γέφυρα. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», ήδη από τον Αύγουστο του 2015, λίγο μετά τη συνθηκολόγηση του Αλέξη Τσίπρα και την ψήφιση από τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου του τρίτου μνημονίου, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ εξέφραζε σε συνομιλητές του την πεποίθηση ότι το πρόγραμμα «δεν βγαίνει» και ότι κάτι θα έπρεπε να γίνει στο μέτωπο της ανάπτυξης.

Και οι εκμυστηρεύσεις για το Grexit...

Κάπως έτσι οικοδομήθηκε η «σχέση εργασίας» του κ. Σόιμπλε με τον κ. Τσακαλώτο – σχέση που το περιβάλλον του δεύτερου περιγράφει αυστηρώς ως τέτοια. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας σχέσης –και για τεχνικά ζητήματα– εντάσσονται, σύμφωνα με την πλευρά Τσακαλώτου, και τα τηλεφωνήματα του Ελληνα ΥΠΟΙΚ προς τον Γερμανό ομόλογό του, ο οποίος δήλωσε πρόσφατα ότι «όποτε έχει πρόβλημα, μου τηλεφωνεί». Και προφανώς ο κ. Σόιμπλε μιλάει πάντα με τη γνωστή ευθύτητα που τον χαρακτηρίζει. Σε μια τέτοια στιγμή, εξάλλου, και παραδεχόμενος τις δυσκολίες του προγράμματος, είχε, σύμφωνα με πληροφορίες, εκμυστηρευθεί στον κ. Τσακαλώτο περίπου ότι ήταν δυστυχές που «έκλεισε η συζήτηση για το Grexit». Ο Σόιμπλε εννοούσε εμμέσως πλην σαφώς ότι εναλλακτική για την Ελλάδα πλην του να πιει το πικρό χάπι του προγράμματος και της επιτροπείας για αρκετά χρόνια ακόμη δεν υπάρχει.

Οσο για τη δυσφορία του σχετικά με όσους προστρέχουν στην καγκελάριο για βοήθεια, επιβεβαιώνεται και από την ιστορία. Οταν ο Αντώνης Σαμαράς συνάντησε την Αγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο, τον Σεπτέμβριο του 2014, της έθεσε το ζήτημα της μείωσης των φόρων. Εχοντας ήδη ξοδέψει μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για την Ελλάδα, όπως η ίδια σημείωσε, η καγκελάριος δεν ήταν πρόθυμη να το συζητήσει και παρέπεμψε στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. Εκεί μια μεγαλύτερη ψυχρολουσία περίμενε τον Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος συνάντησε τον κ. Σόιμπλε στο Βερολίνο στο τέλος Οκτωβρίου του 2014. Ούτε λίγο ούτε πολύ, το μήνυμα ήταν ότι βρισκόταν στον «ναό» της λειτουργίας της Ευρωζώνης. Και ο αρχιερέας τού διαμήνυσε ότι μείωση φόρων για την Ελλάδα δεν προβλεπόταν...


Πηγή : kathimerini.gr

23

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή

Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text