Αρχική | Οικονομία | Η κρίση του χρέους | Λουκάς Παπαδήμος: Πώς ο τραπεζίτης έγινε πρωθυπουργός

Λουκάς Παπαδήμος: Πώς ο τραπεζίτης έγινε πρωθυπουργός

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font

Του Παύλου Παπαδόπουλου

Στις 25 Μαΐου 2017 ο Λουκάς Παπαδήμος άνοιξε ένα παγιδευμένο δέμα που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Νοσηλεύθηκε για πέντε εβδομάδες στο δωμάτιο 927 του Ευαγγελισμού. Ο νυν πρωθυπουργός επικοινώνησε μαζί του με ένα τυπικό τηλεφώνημα έπειτα από μία εβδομάδα. Δεκαπέντε μήνες μετά, ο κ. Τσίπρας γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός που επιτίθεται σε στόχο τρομοκρατών με φρασεολογία που θυμίζει προκήρυξη. «Ευτελίστηκε η Δημοκρατία» γιατί «τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί». Πώς εξηγείται ένα τέτοιο μίσος;

Πέρασαν έξι χρόνια από τότε που ο κ. Παπαδήμος αποχώρησε από την πρωθυπουργία. Οπως λέει στους συνομιλητές του, η απόσταση που διατηρεί από την επικαιρότητα οφείλεται στην άποψη ότι η φόρτιση της δημόσιας σφαίρας με επιθετικότητα και παραπληροφόρηση δεν επιτρέπει τον εποικοδομητικό διάλογο. Σήμερα που κλείνουν 10 χρόνια από τότε που η Ελλάδα έμπαινε στην κρίση μπορούμε να θυμηθούμε πολλές δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα με τις οποίες επένδυσε στην παραπληροφόρηση και στην επιθετικότητα – από τον Δεκέμβριο του 2008 («δεν είναι τίποτα μια πέτρα») μέχρι το περίφημο διάγγελμα της Ιθάκης.

Το χρονικό

Οι συνδυασμένες επιθέσεις ακροαριστερών και ακροδεξιών στην Αθήνα ήταν ένα πρωτοφανές φαινόμενο μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, τον Μάιο του 2010. Στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, η ριζοσπαστική Αριστερά ταυτίζεται με την Ακροδεξιά σε αντιευρωπαϊκές θέσεις. Στις 28 Οκτωβρίου 2011, η δολιοφθορά της δημοκρατίας έφτασε στην κορύφωσή της με μια συντονισμένη επίθεση στην παρέλαση σε 20 πόλεις και με τον προπηλακισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στη Θεσσαλονίκη.

Ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, που είχε μόλις επιτύχει τη συμφωνία αναδιάρθρωσης χρέους, αντέδρασε με μια αιφνιδιαστική πρόταση για δημοψήφισμα, αλλά έχασε τον έλεγχο των εξελίξεων και αποχώρησε. Στην Ευρώπη άρχισαν να ξεσκονίζουν τα απόρρητα plan B: αλλαγή νομίσματος, υποτίμηση, χρεοκοπία, δέσμευση καταθέσεων, πληθωρισμός και πολλαπλάσια λιτότητα. Ο αντίλογος ήταν ότι μια τέτοια «θεραπεία» θα προκαλούσε εξάπλωση της βίας που θα μπορούσε να καταλήξει ακόμα και στην επιβολή δικτατορίας. Για να αποφύγει ένα τέτοιο πεπρωμένο, η Ελλάδα χρειαζόταν επειγόντως μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Ο κ. Παπαδήμος είχε ολοκληρώσει οκτώ χρόνια ως αντιπρόεδρος της ΕΚΤ (2002-2010) και γνώριζε προσωπικά όλους τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης, έχοντας συμμετάσχει σε πάνω από 80 (10 ετησίως συν οι έκτακτες) συνεδριάσεις του Eurogroup. Παρ’ όλα αυτά δεν ήταν η πρώτη επιλογή των πολιτικών αρχηγών, που ταλαντεύτηκαν μη θέλοντας να εμπιστευθούν την πρωθυπουργία σε μια προσωπικότητα διεθνούς κύρους που αναιτίως υποπτεύονταν ότι θα μπορούσε να ιδρύσει ένα νέο κόμμα.

Οσοι ισχυρίζονται ότι υπήρξε έξωθεν παρέμβαση, ψεύδονται. Κανένας πολιτικός αρχηγός δεν έχει υπαινιχθεί ότι δέχθηκε πιέσεις από την Ευρώπη για να διασώσει την πατρίδα του. Είχαμε, άραγε, κάποιον καλύτερο για τη συγκεκριμένη αποστολή; Στις 11 Νοεμβρίου 2011, χάρη στην αποφασιστική παρέμβαση του Κάρολου Παπούλια, ο κ. Παπαδήμος ορκίστηκε πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από 255 βουλευτές, γεγονός που σηματοδότησε όχι τον «ευτελισμό», αλλά τον δυναμισμό της δημοκρατίας. Στις πρώτες δημοσκοπήσεις η αποδοχή του κ. Παπαδήμου και της κυβέρνησης εθνικής ενότητας έφτασε στο 80%. Οι πρωτεργάτες της αποσταθεροποίησης είχαν ηττηθεί.

Οσοι έχουν συζητήσει με τον κ. Παπαδήμο έχουν κατανοήσει ότι η κυβέρνησή του πέτυχε τη μεγαλύτερη στον κόσμο εθελοντική διαγραφή δημοσίου χρέους (107 δισ. ευρώ) που κατείχαν ποτέ ιδιώτες πιστωτές (τράπεζες, Ταμεία, hedge funds) σε συνδυασμό με το μεγαλύτερο πρόγραμμα χρηματοδότησης (153,8 δισ. ευρώ) που καθιστούσε τη διαγραφή αυτή εφικτή, που υποστήριζε την οικονομία για τα επόμενα χρόνια και που εξασφάλιζε τη λειτουργία των ελληνικών τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός απέκρουσε τα αιτήματα της τρόικας για δέσμευση της δημόσιας περιουσίας (κάτι που τρία χρόνια μετά αποδέχθηκε ο κ. Τσίπρας), ακύρωσε σενάρια άμεσης περικοπής κυρίων συντάξεων και διέσωσε τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Οι ελληνικές τράπεζες όχι μόνο δεν επλήγησαν, αλλά διασώθηκαν από την κατάρρευση. Η Ελλάδα αντάλλαξε μια εθνική καταστροφή με ένα πρόγραμμα λιτότητας που ήταν ούτως ή άλλως απαραίτητο για την οικονομική σταθεροποίηση.

Με την ολοκλήρωση του έργου αυτού, ο Λουκάς Παπαδήμος αποχώρησε με σεμνότητα και έγιναν δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις στη δεύτερη εκ των οποίων (Ιούνιος 2012) η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσαν μαζί 42% και κυβέρνησαν ώς τον Ιανουάριο του 2015. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με 39% χειραγώγησε τη χώρα στο τρίτο πρόγραμμα που αυτοματοποιήθηκε και είναι προγραμματισμένο να εφαρμόζεται ώς το 2060.

Ο κ. Παπαδήμος θεωρεί αναίτιες τις επιθέσεις εναντίον του. Ομως, οι συνομιλητές του εκτιμούν ότι έλκει μίσος γιατί θωράκισε τη δημοκρατία μέσα από την ανανέωση των δεσμών της Ελλάδας με την Ευρώπη. Θεμελίωσε τους όρους ώστε να μην μπορεί να πραγματοποιηθεί οποιουδήποτε είδους εκτροπή και αναπόφευκτα έγινε στόχος όσων ονειρεύονταν να χτίσουν επάνω στα συντρίμμια ένα λαϊκιστικό, δραχμικό και τριτοκοσμικό καθεστώς.

Πηγή:Καθημερινή

 

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή

Εγγραφή RSS για αυτά τα σχόλια Σχόλια (0)

συνολικά: | προβολή:

Σχολιάστε το άρθρο comment

Παρακαλώ εισάγετε τον κωδικό που βλέπετε στην εικόνα:

Eshop
  • email Αποστολή άρθρου
  • print Εμφάνιση εκτύπωσης
  • Plain text Προβολή ώς Plain Text