Οταν η Μέρκελ έσπασε το γερμανικό ταμπού

Ο επικεφαλής της Bundesbank υπήρξε δριμύτατος επικριτής της αντισυμβατικής πολιτικής του Ντράγκι και επανειλημμένως προειδοποιούσε για τους κινδύνους που αυτή εγκυμονούσε. Δεν ήταν, όμως, αυτός που θα αποφάσιζε τελικά για την τύχη του ευρώ και την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης αλλά η καγκελάριος της Γερμανίας, Αγκελα Μέρκελ. Ηταν η Αγκελα Μέρκελ που έδωσε τη συγκατάθεσή της σε μια κίνηση «ταμπού» για τη Γερμανία, την αγορά χρέους. Σε κοινή ανακοίνωσή της με τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, τόνισαν ότι «Γαλλία και Γερμανία δεσμεύονται στην ακεραιότητα της Ευρωζώνης και θα κάνουν τα πάντα για να την προστατεύσουν». Ηταν η δική τους δέσμευση που έδωσε σάρκα και οστά στην ιστορική δήλωση του Ντράγκι και επέτρεψε την έναρξη του επίμαχου προγράμματος. Η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης δέχθηκε τα βέλη πολιτικών κύκλων της Γερμανίας που κατέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη. Αυτή με τη σειρά της δήλωσε αναρμόδια και παρέπεμψε το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Εκτοτε, βέβαια, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναγκάστηκαν να κινηθούν προς τις κατευθύνσεις που τους είχε επανειλημμένως συστήσει ο Ντράγκι. Παρά την ακαμψία που χαρακτηρίζει την Ε.Ε. και τους θεσμούς της, προχώρησαν στη θέσπιση μιας κοινής εποπτικής αρχής του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης και δημιούργησαν μηχανισμό στήριξης των προβληματικών τραπεζών και των ευάλωτων χωρών. Σήμερα προχωρούν έστω και με αργούς ρυθμούς στη χάραξη οδικού χάρτη για την εμβάθυνση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Ο Μάριο Ντράγκι γεννήθηκε στη μεταπολεμική Ρώμη και οι συνθήκες τον ανάγκασαν να μάθει από πολύ νεαρή ηλικία να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις. Καταλύτης ήταν ο θάνατος των δύο γονιών του, όταν ο Μάριο ήταν μόλις 15 ετών, οπότε χρειάστηκε να αναλάβει την ευθύνη για τα δύο μικρότερα αδέρφια του. Τον Ιούνιο του 2011, του ανακοίνωσε τον διορισμό του στο τιμόνι της ΕΚΤ ο τότε απερχόμενος πρόεδρός της Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Προτού ακόμη εγκατασταθεί στα γραφεία της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη, η κρίση χρέους είχε ήδη εισέλθει σε νέα φάση, πολύ οξύτερη. Στη δίνη του κυκλώνα βρίσκονταν πλέον η τρίτη και η τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, η Ιταλία και η Ισπανία. Ομόλογα και μετοχές κατέρρεαν και εξανεμιζόταν η ρευστότητα στη διατραπεζική αγορά.

Η είσοδός του στην ΕΚΤ υπήρξε δυναμική και προκάλεσε αίσθηση. Προχώρησε σε δύο μειώσεις των επιτοκίων μέσα σε μόλις δύο μήνες αντιστρέφοντας την, αναμφίβολα ατυχή, απόφαση του κ. Τρισέ που είχε αυξήσει τα επιτόκια του ευρώ εν μέσω κρίσης. Στη συνέχεια προσέφερε στις ευρωπαϊκές τράπεζες σειρές από φτηνά δάνεια που διοχέτευσαν στην αγορά 1 τρισ. ευρώ. Η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων που εφήρμοσε, επικρίθηκε και πάλι από γερμανικούς κύκλους. Κατηγορήθηκε ότι πλήττει την κερδοφορία των γερμανικών τραπεζών αλλά και τους ίδιους τους Γερμανούς που δεν εισπράττουν τόκους στις καταθέσεις τους.

Πηγή:www.kathimerini.gr