Τα “ιστορικά υψηλά” και οι αποδόσεις των διεθνών αγορών

Οι χρηματιστηριακές αγορές αποτελούν μια αντανάκλαση της πορείας των οικονομιών και ίσως και των κρατών. Έχει ενδιαφέρον να δούμε δύο στοιχεία, στην ομάδα των χρηματιστηριακών αγορών που παρακολουθούμε: α) πότε πέτυχαν την ιστορικά υψηλότερη τιμή τους και β) ποιά είναι η απόδοση των δεικτών τους, κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, δηλαδή από την 31/12/1999.

Από τους 39 δείκτες που παρακολουθούμε, όλοι πλην δύο, πέτυχαν την ιστορικά υψηλότερη τιμή τους, μετά την 31/12/1999. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά:

17 δείκτες πέτυχαν την ιστορικά υψηλότερη τιμή τους κατά τη διάρκεια του 2018. Το στοιχείο αυτό απορρίπτει την άποψη ότι το 2018 ήταν μία μέτρια ή μία “κακή” χρηματιστηριακή χρονιά.

26 δείκτες (μεταξύ αυτών και οι 17 που αναφέρονται παραπάνω) πέτυχαν την υψηλότερη τιμή τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010 (2010 έως σήμερα).

11 δείκτες πέτυχαν την υψηλότερη επίδοσή τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 (2000 έως 2010). Πρόκειται για τους δείκτες των χρηματιστηρίων των χωρών: Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία, Τσεχία, Ρωσία, Αυστραλία, Σιγκαπούρη και ο δείκτης Euro Stoxx 50 (ο οποίος αναφέρεται σε μετοχές κρατών της Ευρωζώνης).

Ένας δείκτης πέτυχε την ιστορικά υψηλότερη τιμή του στη δεκαετία του 1990 (ο Γενικός Δείκτης της Αθήνας, στις 17/9/1999).

Ένας δείκτης πέτυχε την υψηλότερη τιμή του την τελευταία μέρα της δεκαετίας του 1980 (ο δείκτης Nikkei της Ιαπωνίας, στις 31/12/1989).

Πριν σχολιάσουμε τα παραπάνω, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και τις επιδόσεις αυτών των δεικτών κατά το διάστημα από 31/12/1999 έως και την 26/2/2019, δηλαδή κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Πρέπει βέβαια να αναφέρουμε ότι, συνήθως, οι δείκτες των χρηματιστηρίων δεν είναι αποπληθωρισμένοι, δηλαδή εμπεριέχουν και τον πληθωρισμό της περιόδου. Για αυτό το λόγο βλέπουμε εντυπωσιακές αποδόσεις στα περισσότερα χρηματιστήρια της Νοτίου Αμερικής, ή και στην Τουρκία.

Παρατηρούμε όμως ότι και στην περίπτωση των αποδόσεων από το 1999, πολλές χρηματιστηριακές αγορές της  Ευρωζώνης, υστερούν σημαντικά ή είναι και αρνητικές. Αντίθετα, η χρηματιστηριακή αγορά της Γερμανίας σημειώνει άνοδο κατά 65,2%.

Τα νούμερα αυτά οδηγούν σε δύο συμπεράσματα: α) Εντός της Ευρωζώνης, οι οικονομίες πολλών κρατών έχουν υποχωρήσει, τόσο σε σχέση με τη Γερμανία, όσο και σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Ο ρόλος του ευρώ, ως κοινό νόμισμα, δεν είναι άσχετος με το γεγονός αυτό. β) Η απώλεια οικονομικής (αλλά και πολιτικής) “ισχύος” από την Ευρώπη, σε σχέση με τις ΗΠΑ και κυρίως σε σχέση με τα κράτη της Ασίας, κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, είναι εμφανής. Πρόκειται για μια τάση που ξεκίνησε μετά τον πόλεμο και σταδιακά ενδυνάμωσε και επιταχύνθηκε κυρίως από τη δεκαετία του 1990. Πρόκειται για μία κατάσταση που δε μπορεί να ανατραπεί πλέον, ενώ το “άνοιγμα της ψαλίδας” θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

ΧΡΗΜΑ & ΑΓΟΡΑ
Τεύχος 204 - 4/3/2019
Περιεχόμενα τεύχους 204