Τα αίτια της διαγραφής των εταιριών από το Χρηματιστήριο

ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ

Τα αίτια της διαγραφής των εταιριών από το Χρηματιστήριο

Με βάση τα στοιχεία που έχουμε καταγράψει στα αρχεία μας, τα αίτια διαγραφής των 474 εταιριών από το Χρηματιστήριο, κατά την περίοδο 1884 (τότε έγινε η πρώτη διαγραφή) έως και το 2019, συγκεντρωτικά, έχουν ως εξής:

Συγκεντρωτικά, τα παραπάνω στοιχεία έχουν ως εξής:

Επεξήγηση των όρων που χρησιμοποιούμε ως “αίτια” στον παραπάνω πίνακα: Πτώχευση: Πτώχευση, διάλυση, εκκαθάριση εταιρίας. Απορρόφηση: Συγχώνευση με άλλη εταιρία. Αίτηση εταιρίας: Υποβολή αίτησης της εταιρίας στο Χρηματιστήριο για διαγραφή της, με βάση την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία. Τεχνικοί λόγοι: Μη εκπλήρωση όρων που τίθενται από το Χρηματιστήριο (μη πληρωμή συνδρομών, χαμηλές συναλλαγές ή ανυπαρξία συναλλαγών, μη ικανοποιητική διασπορά, χαμηλά οικονομικά μεγέθη κλπ). Άλλοι λόγοι: Οποιοδήποτε άλλο αίτιο που δε μπορεί να κατηγοριοποιηθεί στα παραπάνω (π.χ. εμπλοκή σε σκάνδαλο κλπ). Squeeze Out: Πρακτική που εφαρμόζεται μετά την ισχύ του ν. 3461/2006, σύμφωνα με την οποία, μετά από δημόσια πρόταση, η εταιρία διαγράφεται -μετά από αίτησή της- από το Χρηματιστήριο, αφού οι μέτοχοι της μειοψηφίας έχουν αναγκαστεί να μεταβιβάσουν (έναντι προκαθορισμένου ανταλλάγματος) τις μετοχές τους στον προτείνοντα.

Από τον παραπάνω πίνακα παρατηρούμε μία σοβαρή μεταβολή στην εξέλιξη των αιτίων εξόδου των εταιριών από το Χρηματιστήριο. Ο κυριότερος λόγος εξόδου μίας εταιρίας στην περίοδο μέχρι και πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν η πτώχευση. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τις εταιρίες που εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο έως και το 1980 και οι οποίες κάποια στιγμή διεγράφησαν. Όμως, από για τις εταιρίες που εισήχθησαν μετά το 1980, ο κυριότερος λόγος διαγραφής ήταν η “απορρόφηση” από κάποια άλλη (συνήθως εισηγμένη) εταιρία. Η “πτώχευση” έχει μετατοπιστεί στη δεύτερη θέση, ενώ στην τρίτη θέση, κατά τα τελευταία 15 χρόνια έχει αναδειχθεί η πρακτική του “squeeze out”, δηλαδή η διαγραφή μίας εταιρίας από το Χρηματιστήριο εφ’ όσον κάποιος συγκεντρώνει ποσοστό 90% των μετοχών, με παράλληλη υποχρεωτική πώληση των μετοχών της μειοψηφίας, σε προσδιορισμένη τιμή.

Συμπεράσματα: Οι επιχειρήσεις, όπως και οι άνθρωποι, ή όπως τα πάντα στη φύση, γεννιούνται, αναπτύσσονται, ωριμάζουν και τελικά, σε κάποια στιγμή, πεθαίνουν. Ανάλογα με τη φύση και τις ικανότητες των ανθρώπων που τις διοικούν, είτε προσαρμόζονται, είτε δεν προσαρμόζονται στις αλλαγές του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και των οικονομικών συνθηκών. Η Ελλάδα, λόγω ιστορικών καταβολών και εξελίξεων, σπάνια προσέφερε το κατάλληλο περιβάλλον για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, έτσι ώστε αυτές να αναπτυχθούν σε μέγεθος, αλλά και να αποκτήσουν μακροβιότητα. Εν τούτοις, παρά το ότι η βιωσιμότητα μίας εταιρίας στην Ελλάδα είναι -κατά μέσο όρο- μικρότερη σε σχέση με άλλα κράτη του ΟΟΣΑ, σε επίπεδο εισηγμένων σε χρηματιστήρια επιχειρήσεων, ο χρόνος παραμονής των ελληνικών επιχειρήσεων στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, συγκρίνεται ικανοποιητικά με τους χρόνους παραμονής ξένων επιχειρήσεων στα χρηματιστήρια των χωρών τους. Στην αγορά των ΗΠΑ, μελέτες με βάση τις εταιρίες που συμμετέχουν στο δείκτη S&P 500, αναφέρουν ότι, ο μέσος χρόνος παραμονής μίας μετοχής στο συγκεκριμένο δείκτη, το 1964 έφθασε στα 33 χρόνια. Ο μέσος χρόνος υποχώρησε στα 24 κατά το 2016, ενώ αναμένεται να μειωθεί στα 12 χρόνια, έως το 2027 (δείτε σχετική μελέτη) (συνήθως, μία μετοχή αφαιρείται από τον S&P 500, όταν διαγραφεί από το χρηματιστήριο ή μειωθούν σημαντικά τα οικονομικά της μεγέθη).

Παράλληλα, διάφορες μελέτες δείχνουν ότι, ο χρόνος παραμονής των εταιριών στα χρηματιστήρια, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μειώνεται, σε όλο το κόσμο. Αυτό οφείλεται: α) Στη μείωση της βιωσιμότητας των εταιριών γενικότερα, σαν αποτέλεσμα της αύξησης των μεταβολών στο οικονομικό περιβάλλον και των διαδικασιών (νομικές, οικονομικές κλπ) που επιτρέπουν την ταχύτερη ίδρυση και διάλυση μίας εταιρίας. β) Στην ανάπτυξη νέων χρηματοοικονομικών τεχνικών που οδηγούν σε πιο εύκολους και ταχείς οικονομικούς μετασχηματισμούς επιχειρήσεων, κάτι που συνήθως έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των συγχωνεύσεων, αποσχίσεων και ρευστοποιήσεων εταιριών. Στις εξελίξεις αυτές βοήθηκε και η εξέλιξη της σχετικής νομοθεσίας σε όλο το κόσμο, όπως έγινε άλλωστε και στην Ελλάδα με το νόμο 3461/2000, ο οποίος συνιστά την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας στη χώρα μας (Οδηγία 2004/25/ΕΚ).

Στην Ελλάδα ειδικότερα, στη μείωση της βιωσιμότητας των εταιριών στο Χρηματιστήριο συνέβαλε και η πρωτοφανής οικονομική κρίση, η οποία προκάλεσε σωρεία προβλημάτων στο σύνολο των επιχειρήσεων και δημιούργησε τις συνθήκες για εταιρικούς μετασχηματισμούς, ή απλά για τη νόμιμη -αλλά όχι πάντα θεμιτή- εκμετάλλευση της κατάστασης των χαμηλών τιμών που επικράτησαν, για σειρά ετών, στο Χρηματιστήριο της Αθήνας. Θα εξακολουθήσει να μειώνεται και στην Ελλάδα ο χρονικός μέσος όρος παραμονής των εταιριών στο Χρηματιστήριο, όπως αναμένεται να συμβεί και σε άλλες χώρες; Ενδεχομένως ναι, θα εξακολουθήσει. Βέβαια, κατά τα προηγούμενα χρόνια, στην Ελλάδα σημειώθηκε μία πρωτοφανής μείωση του αριθμού των εισηγμένων εταιριών, εξέλιξη που, ίσως, ανακόψει την πτωτική τάση, αφού ο αριθμός των εισηγμένων εταιριών έχει φθάσει σε κρίσιμα όρια που θα αναγκάσει τις αρχές της Κεφαλαιαγοράς να λάβουν μέτρα.

Δείτε το άρθρο σε περιβάλλον flipbook (εδώ - σελίδα 20)

Δείτε τα περιεχόμενα του τεύχους 206

Διαβάστε επίσης :

Στη δίνη ενός επικίνδυνου “δημογραφικού” προβλήματος (εδώ)

Πόσα χρόνια “ζουν” οι εταιρίες στο Χρηματιστήριο; (εδώ)

Οι δημόσιες προτάσεις αγοράς μετοχών (εδώ)