Μία διέξοδος υπάρχει πλέον...

1) Μια διέξοδος υπάρχει πλέον...

O Economist ανεβάζει τις πιθανότητες ενός Grexit στο 60% μέχρι το 2020. Ακόμη και στο 20% να ήταν αυτές οι πιθανότητες θα ήταν ικανές να παραλύσουν τις προσδοκίες για οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα.

Το Grexit όμως μοιάζει αυτήν τη στιγμή ως η μικρότερη καταστροφή που θα μπορούσε να πάθει η χώρα. Από το βορρά η χώρα έχει απομονωθεί με φράχτες και από δυσμάς έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι.

Μια δράκα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, για αρκετές από τις οποίες υπάρχει η υποψία πως είναι διαβρωμένες από δουλεμπορικά συμφέροντα και ξένες δυνάμεις που επιβουλεύονται τα εθνικά μας συμφέροντα, κάνουν κουμάντο ποιος ξένος θα μπει ή θα βγει από τη χώρα.

Μέχρι τώρα είχαμε την κάθε συντεχνία να κλείνει αυθαίρετα δρόμους, λιμάνια και σιδηροδρομικές γραμμές, τώρα έχουμε διάφορους ύποπτους πακιστανοαφγανονομαροκινούς που μας στέλνει η Άγκυρα κατά χιλιάδες, να κάνουν το ίδιο.

Η Ελλάδα με γοργά βήματα καθίσταται ένα αποτυχημένο κράτος. Δηλ. ένα κράτος μειωμένης εθνικής κυριαρχίας που συνεχίζει να υπάρχει χάρη στη Frontex, τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ, τα ΕΣΠΑ και τον ELA που κρατά τις τράπεζες ανοιχτές και τα ράφια των σούπερ μάρκετς γεμάτα...

Η κυβέρνηση παριστάνει πως διαπραγματεύεται, παίζοντας θέατρο, με στόχο να αποσπάσει την ψήφο του συνονθυλεύματος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.  Επί της ουσίας δεν έχει κανένα ατού να διαπραγματευτεί. Και η κυβέρνηση και η χώρα υπάρχουν και αναπνέουν γιατί το επιτρέπει ο Ντράγκι, η Μέρκελ, ο Ομπάμα και με το ζόρι κάποιος ανύπαρκτος γεωπολιτικά (υπό άλλες συνθήκες) πρωθυπουργός της Σλοβακίας και άλλων όμοιας δυναμικότητας κρατών.

Έπαιξε το θέατρο των υποκλοπών των συνομιλιών μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ προκειμένου να αποκτήσει κάποιο διαπραγματευτικό έρεισμα από την πιθανή ρήξη μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων. Εισέπραξε την επιβεβαίωση από όλους πως βρίσκονται στην ίδια γραμμή και στοίχιση.

Δέχτηκε ευθείες βολές για τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους και περιορίστηκε να παριστάνει πως "ψιχαλίζει". Επιπλέον, στη Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία αρνήθηκε να γίνει έρευνα για την πηγή των παρακολουθήσεων και των υποκλοπών. Το είδαμε και αυτό. Η αριστερά που δεκαετίες επιβίωσε παρακολουθούμενη από κρατικές και παρακρατικές υπηρεσίες, προσπαθεί να μείνει στην εξουσία με παρακολουθήσεις και εξωθεσμικές παρεμβάσεις.

Την περασμένη Παρασκευή στο άρθρο με τίτλο "Ξεσκονίστε τα εκλογικά βιβλιάρια" η στήλη εκτιμούσε πως πλησιάζει η ώρα που η κυβέρνηση θα επιλέξει να δραπετεύσει μέσω πρόωρων εκλογών. Τη μέρα εκείνη το σενάριο αυτό ηχούσε παράταιρο.

Από τη Δευτέρα μέχρι χθες, μετά την ιστορία του ΔΝΤ,  το διάβασα και το άκουσα αρκετές φορές. Υπάρχουν και αρκετοί που διατυπώνουν την άποψη πως το σενάριο των εκλογών δεν σημαίνει πως η κυβέρνηση επιλέγει να χάσει τις εκλογές.

Πιστεύουν δηλ. πως η κυβέρνηση με μια ρήξη με τους δανειστές ή ένα κρεσέντο πόλωσης θα μπορέσει να επανασυσπειρώσει το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής της δύναμης.

Αυτό ενδεχομένως να είχε κάποιες ελπίδες να το κάνει αν οι εκλογές είχαν γίνει πριν ένα μήνα χωρίς το μπάχαλο του προσφυγικού. Σε ένα μήνα από σήμερα το κλίμα θα είναι πολύ χειρότερο.

Υπάρχει ένα 30-35% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Σεπτέμβρη ,σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης, που έχει απομακρυνθεί και στέκεται απέναντι χωρίς να επιλέγει άλλο κόμμα.

Πολλοί θεωρούν πως ένα τμήμα αυτών πάνω από την κάλπη θα επιλέξει να επιστρέψει στη βάση του. Αυτό θα συμβεί αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Ακόμη και οι μισοί να το πράξουν αυτό (πράγμα απίθανο) τα "κουκιά" δεν βγαίνουν.

Η φθορά της κυβέρνησης ξεκίνησε την επομένη της αρχής της καταβολής των φόρων τον περασμένο Οκτώβρη. Η φθορά αυτή θα επιταχυνθεί τις επόμενες εβδομάδες καθώς οι ανάγκες άνοιξαν το taxis φέτος νωρίτερα.

Η πόλωση και ένταση ή η εξωθεσμική τρομοκρατία των αντιπάλων έχει αποτέλεσμα όταν  υπάρχει η πεποίθηση πως η τσέπη μπορεί να μείνει ως είχε ή να πάει καλύτερα. Η κατάσταση στην οικονομία είναι τέτοια πλέον που o τρόμος αρχίζει να αγγίζει και το σκληρό πυρήνα του δημοσίου και των συνταξιούχων. Αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως η διάλυση του ιδιωτικού τομέα είναι θέμα χρόνου να έχει συνέπειες και στα έσοδα του δημοσίου. Άρα και στις δαπάνες που αφορούν μόνο μισθούς και συντάξεις...

Η κυβέρνηση έχει αποτύχει σε όλους τους τομείς.

Το μόνο στοίχημα που μπορεί να τεθεί είναι αν τους επόμενους μήνες θα είναι η κυβέρνηση ή η χώρα που θα καταρρεύσει πρώτη. Η κατάρρευση αμφοτέρων μοιάζει πλέον αναμφισβήτητη.

2) Ανεργία...

Κε Στούπα καλημέρα. Συμφωνώ απολύτως μαζί σας στο ότι πρόκειται για την πιο καταστροφική και επικίνδυνη κυβέρνηση που έχει περάσει, τουλάχιστον μετά από τον πόλεμο. Ωστόσο θα ήθελα να σας ρωτήσω πως εξηγείτε την μικρή έστω πτώση της ανεργίας κατά το 2015. Οφείλεται σε αύξηση της μερικής απασχόλησης; (πχ κάποιος απολύει δυο  8ωρίτες για να προσλάβει τρεις 4ωρίτες); Οφείλεται στην αύξηση της κατανάλωσης από τα χρήματα που υπάρχουν στα στρώματα μετά  από το μεγάλο κύμα αναλήψεων του 1ου εξαμήνου του 2015; Σε κάτι άλλο; Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα την απάντησή σας. (Θα σας παρακαλούσα  αν δημοσιοποιήσετε την ερώτηση να μη δημοσιοποιήσετε τα στοιχεία μου).

Ευχαριστώ πολύ

Απάντηση: Ήταν συνέπεια  και της προόδου που είχε προηγηθεί την περίοδο 2012-2014 και των αναλήψεων που στήριξαν την κατανάλωση. Νομίζω πως οι συνέπειες των capital controls αρχίζουν να φαίνονται περισσότερο φέτος.

3) Προ εκρήξεως...

Γεια σας Κε Στούπα,

Μόλις διάβασα το εκπληκτικό, άκρως απογοητευτικό και ανησυχητικό άρθρο σας.

Δυστυχώς, δεν μπορώ να παρατηρήσω το οτιδήποτε, εκτός του ότι στις επόμενες εκλογές ελπίζω η Αντιπολίτευση να είναι τελείως ειλικρινής, χωρίς ίχνος λαϊκισμού και χωρίς να χρυσώσει το χάπι ούτε στο ελάχιστο. Ας το κάνει για πρώτη φορά, μη φοβούμενη το Πολιτικό κόστος, και αν ο Ελληνικός λαός επιλέξει πάλι Σύριζα, ας υποστεί τις συνέπειες όποιες κι αν είναι.

Βέβαια, τις συνέπειες θα τις υποστούμε όλοι, δηλαδή και εμείς που από τότε που ήταν στην Αντιπολίτευση ο Σύριζα γνωρίζαμε ότι ούτε μια από τις υποσχέσεις τους δεν θα πραγματοποιηθεί και ότι έρχονται τα πολύ χειρότερα. Δυστυχώς όμως εμείς του 38% ανήκουμε όπως φαίνεται ακόμη στη μειοψηφία.

Να είστε καλά. Σας χρειαζόμαστε.

Νίκος Εφραίμογλου

4)Δραχμή ή Ευρώ...

Αγαπητέ κ. Στούπα,

Σας διαβάζω πολύ τακτικά εδώ και χρόνια και είστε από τους λίγους δημοσιογράφους που εκτιμώ.

Σχετικώς θα ήθελα να σας επισημάνω ένα εξαιρετικό άρθρο του 2010 (πριν πάμε στο ΔΝΤ) το οποίο δυστυχώς αποδείχθηκε απόλυτα προφητικό. 

Δεν ξέρω πώς είναι τα Αγγλικά σας, αλλά πρόκειται για ένα άρθρο που αξίζει να το διαβάσει κανείς προσεκτικά.

Στο άρθρο αυτό που γράφτηκε πριν το Καστελόριζο οι (εξαιρετικά απαισιόδοξοι, αλλά απόλυτα εύστοχοι) αναλυτές ορθά προβλέπουν την άμεση ανάμιξη του ΔΝΤ καθώς και ότι θα χρειαστούν περί τα 150 δις ευρώ (και όχι τα 30 που ακούγονταν τότε). Επίσης – και κυριότερο - προβλέπουν ότι το πιο πιθανόν είναι ότι άπαντες οι εμπλεκόμενοι – για πολιτικούς κυρίως λόγους – δεν θα κάνουν τίποτα το ουσιαστικό (βλέπε ισοδύναμα και ψευτοαξιολογήσεις) επιλέγοντας απλώς να κλωτσάνε το τενεκεδάκι λίγο πιο κάτω και αγνοώντας ότι τα νούμερα απλά δεν βγαίνουν. Η σχετική ανάλυσή τους είναι συγκλονιστική – και έξι χρόνια μετά δυστυχώς επιβεβαιώνεται απόλυτα.

Στο τέλος καταλήγουν ότι το "καλύτερο" σενάριο ίσως είναι η έξοδος από το Ευρώ (αλλά εν μέρει Αργεντινή). Με αυτόν τον τρόπο κατά την άποψή τους θα τρωθούν έμμεσα οι συντάξεις των αγάμων θυγατέρων και της λοιπής πελατείας και θα ανοίξει ο δρόμος για πραγματική ανάπτυξη.

Προσωπικά θεωρώ το ευρώ μονόδρομο για σειρά λόγων – προεχόντως διότι έτσι θα αναγκαστούν οι κυβερνώντες να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με ουσιώδεις θεσμικές μεταρρυθμίσεις και όχι δια υποτιμήσεων / φτωχοποιήσεων / πληθωρισμού. Βλέποντας, όμως, ότι τελικά ότι ούτε αυτό γίνεται (αντί για μεταρρυθμίσεις έχουμε απλά φοροεπιδρομή που επίσης φτωχοποιεί) αρχίζω και αναρωτιέμαι αν πράγματι η (οργανωμένη) επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι όντως τόσο "καταραμένη" όσο παραδοσιακά πιστεύουμε.

Παραμένω αφοσιωμένος θιασώτης του ευρώ στη χώρα μας, αλλά θεωρώ ότι δεν υπάρχουν θέματα "ταμπού". Θα άκουγα, λοιπόν, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις απόψεις σας σχετικώς. Σε περίπτωση που δημοσιεύσετε την παρούσα θα παρακαλούσα θερμά να μην περιλάβετε κανένα προσωπικό μου στοιχείο (ούτε τα αρχικά).

Ευχαριστώ πολύ,

Απάντηση: Και με τη δραχμή η χώρα μας δεν είχε ούτε καλύτερη οικονομία ούτε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Η διαμάχη ευρώ - δραχμής είναι επί της ουσίας η διαμάχη μεταξύ ενός δυτικού ευρωπαϊκού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας μας και της εγχώριας βαλκανικού τύπου ολιγαρχίας. Η διαμάχη αυτή έχει ξεκινήσει στην περιοχή μας από το 1.200 μ.χ. και κατά καιρούς λαμβάνει διάφορες εκφράσεις. Από το 1821 και μετά πάντως υπάρχει μια σταθερή πορεία προς δυσμάς.

Σημείωση: Τα άρθρα της κατηγορίας “Άποψη” θεωρούμε ότι είναι ενδιαφέροντα και ότι συμβάλλουν στη σφαιρική ενημέρωση των πολιτών, πλην όμως δε θα πρέπει να θεωρηθεί ότι εκφράζουν απαραίτητα και τις θέσεις της EuroCapital ή προσώπων που συνδέονται μ' αυτή.

Πηγή:capital.gr

19