Τεστ αντοχής για τη δημοκρατία των ΗΠΑ η διακυβέρνηση Τραμπ

Από τις Μποζανίνου Τάνια, Ψυχάρη Ειρήνη.     Απόφαση που θα κρατήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ασφαλείς από την ισλαμιστική τρομοκρατία ή τυφλός εθνικισμός, ξενοφοβία και πράξη ρατσιστικής βαναυσότητας ενάντια σε όλους ανεξαιρέτως τους μουσουλμάνους; Ισως μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ και ορισμένοι στενοί συνεργάτες του πιστεύουν το πρώτο. Στην πραγματικότητα, όπως προειδοποιούν ειδικοί, το προεδρικό διάταγμα με το οποίο επιβάλλεται η προσωρινή απαγόρευση εισόδου σε υπηκόους επτά μουσουλμανικών κρατών και η αναστολή του ομοσπονδιακού προγράμματος επανεγκατάστασης προσφύγων όχι μόνο δεν πρόκειται να καταστήσουν τις ΗΠΑ ασφαλέστερες αλλά ενδέχεται να επιτείνουν τα φαινόμενα ισλαμιστικής ριζοσπαστικοποίησης.

Δικαιολογώντας την πολιτική του, ο Τραμπ δήλωσε ότι «δεν θα ξεχάσει ποτέ το μάθημα της 11ης Σεπτεμβρίου». Με μία διαφορά: το προεδρικό διάταγμα, το οποίο φέρει τον πομπώδη τίτλο «Προστατεύοντας το έθνος από τρομοκρατικές επιθέσεις ξένων υπηκόων», απαγορεύει την είσοδο στους υπηκόους του Ιράν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Σομαλίας, του Σουδάν, της Συρίας και της Υεμένης. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου διεξήχθησαν από αεροπειρατές από τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Λεπτομέρεια για τον Τραμπ και το ακροδεξιό επιτελείο του, οι οποίοι είτε δρουν με γνώμονα κοντόφθαλμα πολιτικά κέρδη είτε με γνώμονα την πραγματική απέχθεια προς όλους τους μουσουλμάνους, το ερώτημα του κατά πόσο αυτή η απόφαση μπορεί να επιφέρει έστω και οριακά κέρδη στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τίθεται επιτακτικό.

Τι όμως ακριβώς ορίζει το αμφιλεγόμενο προεδρικό διάταγμα του Τραμπ; Ο ίδιος λέει ότι σχεδιάστηκε «για να εμποδίσει την είσοδο των ριζοσπαστών τρομοκρατών στη χώρα». Ωστόσο επιβάλλει την προσωρινή αναστολή εισόδου στις ΗΠΑ σε οποιονδήποτε πρόσφυγα. Η απαγόρευση για πρόσφυγες από τη Συρία ισχύει επ' αόριστον, ενώ για τις υπόλοιπες έξι χώρες για 120 ημέρες. Καμία νέα βίζα από τις επτά προαναφερθείσες χώρες δεν μπορεί να εκδοθεί όσο ισχύει η απαγόρευση. Πρόκειται για κράτη τα οποία ήδη, σύμφωνα με έναν νόμο που πέρασε στο Κογκρέσο το 2015, αναγνωρίζονταν ως «θερμοκήπια» τρομοκρατών με σημαντική παρουσία και δράση τρομοκρατικών οργανώσεων στο έδαφός τους.

Ιδιαίτερα ενοχλημένοι με την απόφαση του Τραμπ είναι οι Ιρανοί - όπως χαρακτηριστικά είπε ο Τρίτα Πάρσι, ιδρυτής και πρόεδρος του Εθνικού Ιρανο-Αμερικανικού Συμβουλίου (NIAC), οι ΗΠΑ έχουν «γεννήσει» περισσότερους μαχητές του (σουνιτικού) Ισλαμικού Κράτους σε σχέση το Ιράν, όπου το 90%-95% του πληθυσμού είναι σιίτες και εχθροί των σουνιτών. Οι σχέσεις με το Ιράν γνώρισαν περαιτέρω κλιμάκωση όταν η Τεχεράνη ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε με επιτυχία δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου. Ο Τραμπ απάντησε μέσω Twitter ότι το Ιράν «έχει προειδοποιηθεί επίσημα» και ότι «θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες για τη φρικτή συμφωνία που συνήψαν μαζί τους οι ΗΠΑ», για να πάρει την απάντηση από την Τεχεράνη πως «η αμερικανική κυβέρνηση θα καταλάβει ότι το να απειλεί το Ιράν είναι ανώφελο».

Σύμφωνα με ειδικούς, το εν λόγω προεδρικό διάταγμα θα αποτελέσει ένα αρχικό τεστ «δημοκρατίας» για τις ΗΠΑ, καθώς θα κριθεί σε τι βαθμό οι αμερικανικοί θεσμοί θα μπορέσουν να «χαλιναγωγήσουν» την προεδρία του Τραμπ. Οπως γράφει η αμερικανική εφημερίδα «Washington Post», ο πραγματικός στόχος του Τραμπ δεν είναι ο περιορισμός της τρομοκρατίας αλλά «να ταλαιπωρηθούν ορισμένοι μουσουλμάνοι που είναι εύκολοι στόχοι και η επέκταση του κακόβουλου αφηγήματος περί παγκόσμιας σύγκρουσης μεταξύ του μουσουλμανικού και του χριστιανικού κόσμου». Ο Ντάνιελ Μπάιμαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν και συνεργάτης του Ινστιτούτου Brookings, έγραψε ότι η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ δεν είναι μόνο ανήθικη και ενάντια στις αμερικανικές αξίες, αλλά ενδέχεται να έχει και το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ευαγγελίζεται: την αύξηση των επιθέσεων εναντίον αμερικανών πολιτών.

Οπως χαρακτηριστικά λέει, οι σύροι πρόσφυγες έχουν συνδεθεί με μηδενικά περιστατικά τρομοκρατικών επιθέσεων στις ΗΠΑ, καθώς οι πρόσφυγες στο σύνολό τους περνάνε από αυστηρούς ελέγχους, και πιο πολύ εκείνοι από τη Συρία. Αντίθετα, το μήνυμα που ο Τραμπ στέλνει σε όλους τους μουσουλμάνους ανά τον κόσμο είναι ότι οι Αμερικανοί τούς μισούν - ρητορική που εκμεταλλεύεται ιδιαίτερα το Ισλαμικό Κράτος στις προσπάθειες στρατολόγησης νέων μελών. Αλλα στοιχεία είναι εξίσου αποκαλυπτικά: τα τελευταία 40 χρόνια, μέχρι και το τέλος του 2015, κανείς σε αμερικανικό έδαφος δεν έχει χάσει τη ζωή του από τρομοκρατική επίθεση που να έχει πραγματοποιηθεί από υπήκοο των επτά κρατών που αφορά το προεδρικό διάταγμα του Τραμπ. Στα 15 σχεδόν χρόνια που ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου 123 άτομα στις ΗΠΑ έχουν χάσει τη ζωή τους από ισλαμιστές τρομοκράτες, τη στιγμή που περισσότεροι από 90 Αμερικανοί κατά μέσο όρο σκοτώνονται καθημερινά από την αδυναμία επιβολής κανόνων για τον περιορισμό της οπλοκατοχής.

«Παραβίαση των αμερικανικών αξιών μας το διάταγμα»

Ο δρ Ράφαελ Ρέιφ, πρόεδρος του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), έστειλε αγωνιώδες μέιλ στους καθηγητές του ΜΙΤ (το οποίο βρίσκεται στα χέρια του «Βήματος») κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την απώλεια μυαλών από τα αμερικανικά πανεπιστήμια που προκαλεί η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ πολιτών από επτά μουσουλμανικές χώρες. Ο πρόεδρος του ΜΙΤ κάνει έκκληση στην πανεπιστημιακή κοινότητα να πολεμήσει το προεδρικό διάταγμα αλλά και τον διχασμό που έφερε ο νέος πρόεδρος στη χώρα.

«Συνεχίζουμε να πιέζουμε σκληρά για να φέρουμε πίσω στο ΜΙΤ εκείνα τα μέλη της κοινότητάς μας, περιλαμβανομένων δύο προπτυχιακών φοιτητών, που αποκλείστηκαν από τις ΗΠΑ λόγω του προεδρικού διατάγματος της 27ης Ιανουαρίου για τη μετανάστευση. Εργαζόμαστε προσωπικά με όλα τα άτομα που γνωρίζουμε ότι επηρεάστηκαν από αυτό. Αν γνωρίζετε άλλους φοιτητές, καθηγητές ή υπαλλήλους που επηρεάζονται άμεσα, παρακαλώ ειδοποιήστε μας αμέσως για να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε» γράφει ο δρ Ρέιφ, εκφράζοντας την ελπίδα ότι όλοι αυτοί θα μπορέσουν να επιστρέψουν σύντομα στο ΜΙΤ.

«Βρίσκω τα γεγονότα των τελευταίων ημερών πολύ ανησυχητικά» συνεχίζει και παραθέτει τις σκέψεις του για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται το ΜΙΤ και οι ΗΠΑ. «Το ΜΙΤ είναι βαθιά αμερικανικό. Ιδρύθηκε για να επιταχύνει τη βιομηχανική επανάσταση της χώρας... Οι φοιτητές μας έρχονται σε εμάς από κάθε θρησκεία, κουλτούρα και περιβάλλον και από καθεμία από τις 50 Πολιτείες. Και, όπως και άλλοι θεσμοί που έχουν τις ρίζες τους στην επιστήμη, είμαστε υπερήφανοι για το ότι σε πολλούς από τους φοιτητές μας το ΜΙΤ παρέχει τη σκάλα προς τη μεσαία τάξη και ενίοτε υψηλότερα. Είμαστε τόσο αμερικανικοί όσο και η σημαία στη Σελήνη.

Την ίδια στιγμή, και χωρίς την παραμικρή αντίφαση, το ΜΙΤ είναι βαθιά παγκόσμιο. Οπως οι ΗΠΑ, και χάρη στις ΗΠΑ, το ΜΙΤ κερδίζει τεράστια ισχύ όντας μαγνήτης ταλέντων απ' όλον τον κόσμο. Περισσότεροι από το 40% των καθηγητών μας, το 40% των μεταπτυχιακών φοιτητών μας και το 10% των προπτυχιακών είναι διεθνείς. Καθηγητές, φοιτητές, μεταδιδακτορικοί και υπάλληλοι από 134 χώρες βρίσκονται μαζί μας εδώ γιατί αγαπούν τον σκοπό μας, τις αξίες μας και την κοινότητά μας. Και - όπως έκανα κι εγώ (σ.σ.: ο δρ Ρέιφ είναι από τη Βενεζουέλα) - πολλοί παραμένουν σ' αυτή τη χώρα για όλη τους τη ζωή, αποπληρώνοντας την αμερικανική υπόσχεση για ελευθερία με την ενέργειά τους και τις ιδέες τους...

Το προεδρικό διάταγμα αποτελεί, κατά την άποψή μου, μια εντυπωσιακή παραβίαση των βαθύτερων αμερικανικών αξιών μας, των αξιών ενός έθνους μεταναστών: δικαιοσύνη, ισότητα, ειλικρίνεια, γενναιοδωρία, θάρρος. Το Αγαλμα της Ελευθερίας είναι η "Μητέρα των Εξορίστων", πώς μπορούμε να βροντάμε την πόρτα σε απελπισμένους πρόσφυγες; Η θρησκευτική ελευθερία είναι μια κορυφαία αμερικανική αξία. Πώς μπορεί η κυβέρνησή μας να κάνει διακρίσεις εναντίον ανθρώπων οποιασδήποτε θρησκείας; Σε ένα έθνος που πλούτισε από τους μετανάστες, γιατί να δείξουμε στον κόσμο ότι δεν καλωσορίζουμε πια νέα ταλέντα; Σε ένα έννομο έθνος, πώς μπορούμε να απορρίπτουμε φοιτητές και άλλους που έχουν αναγνωρισμένο νομικό δικαίωμα να βρίσκονται εδώ; Και αν αποδεχθούμε την αδικία, πού θα σταματήσει; Ποια ομάδα θα μπει στο στόχαστρο της καχυποψίας αύριο;

Ενθαρρύνω όποιον συμμερίζεται αυτή την άποψη να εργαστεί εποικοδομητικά για να βελτιωθεί η κατάσταση. Θεσμικά, αν και δεν είμαστε ομιλητικοί σε κάθε περίπτωση, να είστε βέβαιοι ότι δίνουμε προσοχή. Καθώς προσπαθούμε να υπερασπιστούμε την κοινότητά μας, να διατηρήσουμε τον σκοπό μας και να προωθήσουμε τις κοινές αξίες μας, θα μιλάμε και θα ενεργούμε όταν και όπου κρίνουμε ότι μπορούμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί.

Ωστόσο θα ήθελα να σκεφτούμε σοβαρά το γεγονός ότι τόσο μέσα στην κοινότητα του ΜΙΤ όσο και στο έθνος γενικότερα υπάρχουν άνθρωποι καλής θέλησης που βλέπουν τα μέτρα του προεδρικού διατάγματος ως έναν λογικό δρόμο για να κάνουμε ασφαλέστερη τη χώρα. Ολοι θα θέλαμε να είναι ασφαλές το έθνος μας. Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι το προεδρικό διάταγμα θα μας κάνει λιγότερο ασφαλείς. Ομως όλοι μας, σε ολόκληρο το φάσμα των απόψεων, είμαστε Αμερικανοί.

Σε αυτή την τεταμένη στιγμή, προτρέπω τον καθένα μας να αποφύγουμε με όλη μας τη δύναμη τις δυνάμεις που οδηγούν την Αμερική σε δύο στρατόπεδα. Αν αγαπάμε την Αμερική, και αν πιστεύουμε στην Αμερική, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να επιδεινωθούν αυτοί οι διχασμοί. Πρέπει να φανταστούμε ένα κοινό μέλλον μαζί, αν ελπίζουμε να έχουμε ένα μέλλον. Είμαι βέβαιος ότι η κοινότητά μας μπορεί να βοηθήσει να εργαστούμε πάνω σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα, ξεκινώντας από εδώ, στο σπίτι μας».

«Κανείς δεν νοιάστηκε για τη ζωή μου στις ΗΠΑ»

Η 29χρονη Ναζανίν Ζινουρί είχε πάει να επισκεφθεί την οικογένειά της στο Ιράν όταν άκουσε για τα σχέδια του Τραμπ να επιβάλει απαγόρευση εισόδου στους πολίτες επτά χωρών. Αμέσως έσπευσε να κλείσει εισιτήριο για να επιστρέψει νωρίτερα στις ΗΠΑ. Δεν πρόλαβε. Εφθασε στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι αφού το προεδρικό διάταγμα είχε υπογραφεί και της ζητήθηκε να κατεβεί από το αεροπλάνο που θα συνέχιζε ως την Ουάσιγκτον. Απελπισμένη επέστρεψε στο Ιράν και έκανε την ακόλουθη ανάρτηση στο Facebook η οποία έγινε viral: «Υστερα από σχεδόν επτά χρόνια που ζω στις ΗΠΑ, με απέλασαν. Κανείς δεν με είχε προειδοποιήσει όταν έφευγα, κανείς δεν νοιάστηκε για το τι θα συμβεί με τον σκύλο μου ή τη δουλειά μου ή τη ζωή μου στις ΗΠΑ. Κανείς δεν μου είπε τι πρέπει να κάνω με το αυτοκίνητό μου που παραμένει παρκαρισμένο στο πάρκινγκ του αεροδρομίου. Ή τι να κάνω με το σπίτι μου και τα πράγματά μου». Η Ζινουρί έχει διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο Κλέμσον και ζει στη Βόρεια Καρολίνα.

Πηγή :tovima.gr

20