Τι συμβαίνει στην αγορά;

Τι συμβαίνει στην αγορά;

Ήταν λίγο πριν από την έκδοση του παρόντος τεύχους (το πρωί της 9/6/2022), όταν ανακοινώθηκε ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή, για το μήνα Μάιο 2022, ο οποίος κατέγραφε αύξηση κατά 11,3% σε 12μηνη βάση. Είναι προφανές ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη.

Και όμως, μετά την ανακοίνωση, ο Γενικός Δείκτης κατέγραφε άνοδο και διατηρήθηκε ανοδικός, για αρκετό χρόνο, πριν κλείσει με μικρή πτώση. Όμως και πάλι, η επίδοση του ελληνικού δείκτη, ήταν πολύ καλύτερη από την επίδοση των ευρωπαϊκών δεικτών που, στη συγκεκριμένη μέρα, υποχώρησαν σημαντικά. Η συμπεριφορά αυτή, σε μια μέρα όπου ανακοινώνεται ο υψηλότερος πληθωρισμός των τελευταίων 27 ετών, δεν είναι φυσιολογική.

Ακόμη περισσότερο, δεν είναι, ο πληθωρισμός, το μοναδικό σημείο ανησυχίας για τη χρηματιστηριακή αγορά. Είναι το χρέος. Είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα που δείχνει να ξεφεύγει. Είναι το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Είναι ο καθημερινές απειλές που δέχεται η χώρα μας από την Τουρκία.

Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό; Πώς μπορεί να εξηγηθεί η αντοχή του Γενικού Δείκτη, όλη αυτή την περίοδο του πολέμου, των επιβαρυμένων οικονομικών δεικτών, των προβλέψεων για μείωση των ρυθμών ανάπτυξης, σε όλο το κόσμο και των συνεχών γεωπολιτικών απειλών;

Σίγουρα δεν είναι κάτι τυχαίο. Αν ήταν τυχαίο, η διατήρηση της ήπιας πορείας της ελληνικής αγοράς, δε θα άντεχε επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, η αγορά μας, επί περισσότερο από μία δεκαετία, μας είχε συνηθίσει να σημειώνει μεγάλες πτώσεις, με την παραμικρή ανησυχία γύρω από την ελληνική ή τη διεθνή οικονομία.

Σίγουρα κάποιοι “βλέπουν” κάτι. Θα μπορούσε να είναι οι βελτιωμένες προοπτικές ανάπτυξης, όπως επισημαίνουμε και στο κύριο “Θέμα” του τεύχους (εδώ). Θα μπορούσε να είναι η συνεχιζόμενη βελτίωση των κερδών των επιχειρήσεων (παρά το ότι υπήρξαν σημάδια “εξασθένισης” κατά το α’ τρίμηνο) ή ακόμη η “τουριστική έκρηξη”, αν και αυτή προσμετράται στις προβλέψεις για την εξέλιξη του ΑΕΠ κατά το τρέχον έτος. Θα μπορούσε να είναι ένα κύμα επενδύσεων ή και πραγματοποίησης έργων, που σταδιακά δρομολογούνται. Ή ακόμη και η απόλυτη ταύτιση της χώρας με το “δυτικό” αμυντικό συνασπισμό.

Το βέβαιο είναι ότι, η πορεία της αγοράς, δεν είναι τυχαία. Και έτσι, ενώ αρχικά είχαμε εκφράσει σημαντικές επιφυλάξεις για το τί θα μπορούσε να γίνει, με αφορμή την ενεργειακή κρίση, η ίδια η αγορά, μας αναγκάζει να την “αφουγκραστούμε” και να την καταλάβουμε καλύτερα. Επειδή, όπως πάντα αποδεικνύεται, στο τέλος, δίκιο δεν έχουμε εμείς, ή οποιοσδήποτε σχολιαστής. Δίκιο, έχει -πάντα- η αγορά.