Περιορισμοί της διαπραγμάτευσης στην “επιτήρηση”

Περιορισμοί της διαπραγμάτευσης στην “επιτήρηση”

Με την απόφαση 22/2023 της διοίκησης του Χρηματιστηρίου, αλλάζουν οι κανόνες διαπραγμάτευσης για τις μετοχές σε επιτήρηση. Με βάση τους νέους κανόνες, μειώνεται το ποσοστό της επιτρεπόμενης διαπραγμάτευσης, από +/- 20%, σε +/-10%, ενώ παράλληλα, μειώνεται ο αριθμός των ημερήσιων δημοπρασιών, από τέσσερις σε δύο. Δηλαδή, οι τιμές θα μπορούν να μεταβάλλονται μόνον δύο φορές σε κάθε συνεδρίαση (στο άνοιγμα που θα γίνεται μεταξύ 11:58 - 12:00 και στο κλείσιμο, που θα γίνεται μετά την 17:08 και 17:10). Η απόφαση αυτή, εκτιμάται ότι θα έχει δύο επιδράσεις: α) Θα περιορίσει, ακόμη περισσότερο, τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης των μετοχών αυτής της κατηγορίας και θα απομακρύνει αρκετούς επενδυτές από τις μετοχές αυτές. β) Θα ωθήσει τις διοικήσεις των εταιριών, να αναζητήσουν ταχύτερα λύσεις για την επίλυση των προβλημάτων που τις οδήγησαν σ’ αυτή την κατηγορία διαπραγμάτευσης, έτσι ώστε να βγουν απ’ αυτή, όσο το δυνατό ταχύτερα, διαφορετικά, να αναγκαστούν να διαγραφούν από τη χρηματιστηριακή αγορά. Στην κατηγορία επιτήρησης, σήμερα διαπραγματεύονται οι μετοχές 13 εταιριών, οι οποίες έχουν συνολική κεφαλαιοποίηση € 363,7 εκατομμυρίων (στοιχεία της 1/6/2023), δηλαδή αποτελούν το 0,44% της συνολικής κεφαλαιοποίησης της χρηματιστηριακής αγοράς. Οι μεγαλύτερες εταιρίες της κατηγορίας είναι οι ΙΝΛΟΤ (κεφαλαιοποίηση € 228,3 εκατομμύρια), ΑΝΕΚ (€ 50,4 εκατομμύρια) και ΦΡΙΓΟ (€ 19,4 εκατομμύρια). Η παλαιότερη εταιρία της κατηγορίας είναι η ΣΑΤΟ, οι μετοχές της οποίας τέθηκαν υπό επιτήρηση, στις 8/4/2011.

Η κατηγορία της επιτήρησης, δημιουργήθηκε για την προστασία των επενδυτών. Η υπαγωγή μιας εταιρίας στην κατηγορία αυτή, στην ουσία, αποτελεί μια “προειδοποίηση” προς τους επενδυτές, για θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει η εταιρία. Η δυσχέρανση της διαπραγμάτευσης σ’ αυτή την κατηγορία, κάνει τις μετοχές της κατηγορίας αυτής λιγότερο ελκυστικές.

Για να υπαχθεί μια εταιρία σε καθεστώς επιτήρησης, πρέπει να συντρέχει ένα από τα παρακάτω κριτήρια: α) Η εταιρία να έχει συνολικά αρνητικά ίδια κεφάλαια. β) Οι ζημιές μιας χρήσης να είναι μεγαλύτερες από το 30% των ιδίων κεφαλαίων, χωρίς να υπάρχει παράλληλη δέσμευση για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. γ) Η εταιρία να έχει σημαντικές ληξιπρόθεσμες οφειλές, ή να έχει καταθέσει αίτηση για υπαγωγή σε προπτωχευτική διαδικασία και δ) Να δημιουργούνται σοβαρές αμφιβολίες ή αβεβαιότητα ως προς το αν η εταιρία  μπορεί να συνεχίσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα.

Από την πλευρά μας, βρίσκουμε θετική την ενέργεια περιορισμού της διαπραγμάτευσης των εταιριών της κατηγορίας αυτής, πολύ περισσότερο δε, καθ’ όσον έχουμε εισέλθει σε ανοδική φάση, κατά την οποία, συνήθως, οι επενδυτές “χαλαρώνουν” τα κριτήρια επιλογής μετοχών.