Όσο η ρύθμιση του χρέους καθυστερεί, τόσο χειρότερες θα είναι οι συνέπειες για όλους!

Καθώς η διαχείριση του ελληνικού χρέους κρίνεται απ’ όλους πλέον ως αδύνατη, η Κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να επεξεργασθούν ένα σχέδιο αναδιάρθρωσής του. Και αυτό θα πρέπει να γίνει άμεσα.

Η καθυστέρηση μίας εξέλιξης η οποία δε μπορεί να αποφευχθεί, έχει διαλυτικές επιδράσεις: Στην οικονομία της χώρας, η οποία επί μήνες βιώνει το μαρτύριο της αβεβαιότητας. Στο πολιτικό σύστημα της χώρας το οποίο πλέον αμφισβητείται ανοικτά και ανατρεπτικά. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία καθημερινά αναδεικνύει την έλλειψη στιβαρής ηγεσίας και τις αδυναμίες της να αντιμετωπίσει μία κρίση. Στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα στο οποίο καθημερινά ανοίγονται νέες ρωγμές αβεβαιότητας.

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, το μοιραίο θα συμβεί στους προσεχείς μήνες. Η μόνη επιλογή που έχουμε είναι μεταξύ μίας ξαφνικής ή χαώδους χρεοκοπίας και μεταξύ μίας “προγραμματισμένης” αναδιάρθρωσης και περικοπής του χρέους. Και το ζήτημα αυτό, θα πρέπει πλέον να αντιμετωπισθεί σοβαρά και ανοικτά και από τους πολιτικούς.

Κατά τις ημέρες αυτές, κάποιοι τεχνοκράτες, αναζητούν τρόπους διαμόρφωσης μίας επιμήκυνσης των ελληνικών ομολόγων. Θα είναι εθελοντική ή θα είναι υποχρεωτική;
Μα καλά, μπορεί κάποιος να δεχθεί ότι μπορεί να υπάρξει εθελοντική προσέλευση των ομολογιούχων για ανταλλαγή των ομολόγων μίας χώρας για την οποία όλοι στοιχηματίζουν ότι σε κάποια στιγμή θα χρεοκοπήσει;
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα μπορεί να συνεχίσει να ζει σε μία επίπλαστη πραγματικότητα και σε ένα ψέμα; Δεν έχουν μάθει πια ότι, στην οικονομία δε μπορείς να κρύβεις επί μακρό τα σκουπίδια κάτω από το χαλί;

Και τί προσπαθούν να πετύχουν οι τεχνοκράτες αυτοί; Για να μη θεωρηθεί ως “υποχρεωτική” η ανταλλαγή των ομολόγων, βάζουν το “κερασάκι” της αύξησης του επιτοκίου που θα φέρουν τα καινούργια ομόλογα!
Μα είναι σοβαροί; Είναι σα να έχουμε έναν αλκοολικό και για να τον θεραπεύσουμε, του δίνουμε μία ισχυρότερη δόση αλκοόλ.

Όμως, κανείς δε μιλάει γι’ αυτό στη Βουλή! Οι εθνοπατέρες μας, συναγωνίζονται στο ποιός θα εκστομίσει τον πλέον ανόητο βερμπαλισμό σε βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων και δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι, αυτές τις μέρες, κάποιοι σχεδιάζουν μία εξωπραγματική και δυσμενέστατη επιμήκυνση του δημοσίου χρέους, με όρους επαχθέστερους των υφιστάμενων.

Το να μεταθέτουμε το πρόβλημα για μερικά χρόνια αργότερα, δε σώζει ούτε την Κυβέρνηση, ούτε τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες. Απλά, επιτείνει την αβεβαιότητα και τη νευρικότητα της κοινωνίας και δυσχεραίνει τη λειτουργία της οικονομίας.

Εάν η κα Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί και όλοι οι άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες είναι διατεθειμένοι να συναινέσουν στο να πληρώσουν οι δικοί τους φορολογούμενοι το χρέος της Ελλάδας, έτσι ώστε να περισώσουν τις τράπεζες και τους οργανισμούς έκδοσης των CDS (*), τότε έχει καλώς. Ας το εκφράσουν ανοικτά και ας πάψουν να εκστομίσουν τις καθημερινές απειλές και τις εκβιαστικές τους θέσεις.
Διαφορετικά, ας δουν πώς θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι να βρουν ποιό μέρος του ελληνικού χρέους μπορεί να αποπληρωθεί μέσα στα επόμενα χρόνια και ποιό μέρος θα πρέπει -αναγκαστικά- να αποσβεσθεί.

Βεβαίως, οι αποφάσεις αυτές θα έχουν σημαντικές επιδράσεις για όλους: για τον ελληνικό λαό, για τα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για τους οργανισμούς αξιολόγησης, για άλλες περιφερειακές χώρες της Ευρώπης, για πολλές άλλες Κυβερνήσεις και για ένα μεγάλο αριθμό τραπεζών. Όμως, είναι προτιμότερο να αντιμετωπίσουμε τις επιδράσεις σήμερα, οπότε αυτές μπορούν να είναι γνωστές, μετρήσιμες και συνεπώς και διαχειρίσιμες, παρά να περιμένουμε να σκάσει ξαφνικά η “βόμβα”.


(*) Ποιός ο ρόλος των CDS μέσα στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα; Κάποιοι, σε κάποια στιγμή, πούλησαν ασφάλειες έναντι του ενδεχομένου χρεοκοπίας της Ελλάδας. Αν σήμερα δε μπορούν να τις εξοφλήσουν, αυτό δεν είναι κάτι που θα πρέπει να πληρώσει ο ελληνικός λαός. Αν οι οργανισμοί αυτοί δε μπορούν να ξεπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, τότε δεν έχουν κανέναν απολύτως ρόλο μέσα στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και θα πρέπει να πάψουν να λειτουργούν.